Idealistic or Realistic??

School life taught to be idealistic.. Life after school has been teaching to be realistic..

ေက်ာင္းသားဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ သင္ယူမႈေတြ၊ ေလ့လာသိရွိထားတဲ့ ကမာၻေက်ာ္၊ ႏိုင္ငံေက်ာ္ေတြရဲ့ လႊမ္းမိုးမႈ၊ ေရာင္ျပန္ဟပ္မႈအေနနဲ႔ ဆႏၵေတြ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ အေကာင္းေတြဆီကိုပဲ ဦးတည္ေနခဲ့တယ္.. အိပ္မက္ေတြဟာလည္း လွပေနခဲ့တယ္.. အေတြးအေခၚပိုင္းမွာလည္း ရွင္းရွင္းလင္းလင္းေတြးခ်င္တယ္.. မိမိအေတြးအေခၚအတိုင္းပဲ ျပတ္ျပတ္သားသားဆံုးျဖတ္ခ်င္ခဲ့တယ္.. ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း မျဖစ္မေနေဆာင္ရြက္ခ်င္ခဲ့တယ္.. အဆိုအမိန္႔ေတြ၊ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ၊ စံနမူနာျပမႈေတြရဲ့ေနာက္ကို ေကာက္ေကာက္ပါေအာင္လိုက္ေနမိတယ္.. ကိုယ့္ဘ၀ကို ရာႏႈန္းျပည့္ ကို္ယ္စြမ္းအားနဲ့ ရြက္လႊင့္ေမာင္းႏွင္ႏုိင္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ခဲ့မိတယ္.. အခုအခ်ိန္ထိလည္း ဒီယံုၾကည္ခ်က္ေတြကို လံုး၀စြန္႔ပစ္လိုက္ဖို႔ေတာ့ စိတ္ကူးမရွိေသးပါ..

ဒါေပမယ့္.. လက္ေတြ႔ဟာ လက္ေတြ႔ပါပဲ.. စာအုပ္ထဲက အရည္အခ်င္းေတြဟာ လက္ေတြ႔ဘ၀မွာ ခိုင္မာတဲ့ ရြက္တိုင္ေတြလားဆိုတာ သံသယျဖစ္စျပဳလာတယ္.. ကို္ယ့္ကိုယ္ကို အားမရမႈေတြဟာ ပိုမိုတိုးပြားလာတယ္.. ျဖစ္သင့္တယ္ထင္လို႔ ျဖစ္သင့္တာေတြကို လုပ္ေနတဲ့သူတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ကယ္ျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ (တနည္းအားျဖင့္ enthusiasts ေတြ)၊ တစ္ကယ္ကို ျဖစ္ထိုက္သူေတြ (တနည္းအားျဖင့္ genius ေတြ) လိုေတာ့ အေကာင္းဆံုးေတြနဲ႔ နီးစပ္ေအာင္ မလုပ္ႏုိင္ဘူး ဆိုတာ ပိုမိုသေဘာေပါက္လာမိတယ္.. တခါတေလေတာ့လည္း နည္းလမ္းေတြကို သိေပမယ့္ လက္ေတြ႔မွာ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို႔ ခက္ခဲလြန္းေနတယ္.. တစ္သက္လံုးရြံရွာစက္ဆုပ္ခဲ့တဲ့ နည္းလမ္းေတြ၊ အက်င့္ဆိုးေတြကို နည္းလမ္းေကာင္းေတြ၊ အရည္အခ်င္းေတြအျဖစ္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္လာမိတယ္.. တခါတရံမွာ ကိုယ္တိုင္ က်င့္သံုးတတ္လာတယ္.. ရရွိလာတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို ျမိန္ယွက္စြာ စားသံုးတတ္လာတယ္.. ဒါကိုေကာ realistic ျဖစ္လာတယ္လို႔ ေျပာၾကမွာလား.. ေသခ်ာတာေတာ့ သာမန္လူတစ္ေယာက္အတြက္ realistic ျဖစ္လာေလေလ.. ideal ေတြနဲ႔ ေ၀းကြာေလေလ.. idealistic ျဖစ္လာေလေလ.. reality ေတြနဲ႔ေ၀းကြာေလေလပါပဲ.. Idealistic realism တို႔၊ Realistic idealism တို႔ ဆိုတာေတြကေတာ့ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ ပုဂိၢဳလ္ေတြပဲ က်င့္သံုးၾကတယ္ ထင္တာပဲ.. ကြ်န္ေတာ္ေတာ့ က်င့္သံုးဖို႔ေ၀းစြ.. နားေတာင္မလည္ပါ..